مسرحية out off

 

مسرحية fout of

- يفتح الستار على منظر عام فى الشارع بجوار شريط القطار ثم يدخل صلاح

صلاح      : ايه ده انا جيت اول واحد ... كويس .. يارب بس الكل يقدر يوصل زى ما انا وصلت

عصمت    : مساء الخير ... انا منتحر 415

صلاح      : مساء النور ... انا منتحر 312

عصمت    : وانت بقى اسمك ايه ؟

صلاح      : صلاح .. صلاح ابراهيم حنين

عصمت    : صلاح حنين ؟ بتاع مجلس الشعب ...

صلاح      : ايوه انا

عصمت    : طب وانت ايه اللى هيخليك تنتحر ...

صلاح      : ( يقاطعه ) حاجات كتير وخليك فى حالك

عصمت    : هو مفيش غيرك انت بس ؟

صلاح      : زمانهم جايين

مارينا       : مساء الخير ... انا منتحرة 607

عصمت    : اهلا بيكى اخواتك منتحرين برضه ... 312 و 415

مارينا       : كويس انا كنت خايفة معرفش اوصل

صلاح      : متقلقيش احنا خطتنا هتمشى زى ما اتفقنا بالظبط

هناء         : مساء الخير ... جروب المنتحرين ؟

مارينا       : ايوه .. انت مين ؟

هناء         : انا منتحره ... 345

مارينا       : وانا 607 وده 312 وده 415

هناء         : اهلا وسهلا

صلاح      : المهم حد فيكم وهو جاى حد شافه ؟

الكل         : لا

صلاح      : كويس دلوقتى بقى نختار الطريقة اللى هننتحر بيها .. يالله فكروا

هناء         : هو احنا هنتحر دلوقتى ؟

عصمت    : لا حضرتك هنعمل بروفة ولو متنا يبقى نكمل

صلاح      : فى ايه يا مدام احنا مش جايين نهزر هنا

مارينا       : بالراحة يا جماعة شوية الموضوع صعب برضه مش سهل

عصمت    : الله ... هو احنا هنحن ولا ايه ؟

هناء         : لالا خالص فكروا فى الطريقة اللى هنموت بيها يالله

صلاح      : احنا ممكن نرمى نفسنا من فوق العمارة اللى هناك دى

مارينا       : لا مش هينفع .. لان واحنا نازلين الهوا هيطير شعرى والتسريحة هتبوظ ولما الناس تتلم هيبقى شكلى وحش

صلاح      : امال لو حلوة شوية كنت عملتى فينا ايه ... داباينه يوم مجندل

عصمت    : يا ستى هو هيفرق معاكى شكلك بعد ما تموتى

مارينا       : يعنى لا حياة ولا موت

عصمت    : خلاص بلاش الموته دى ... احنا نرمي نفسنا قدام اى عربية

هناء         : الموته دى تقليدية .. عايزين موته فيها اثارة ورومانسية علشان نصعب على الناس

صلاح      : اقولك .. احنا نجيب شوية ورد كتير قوى كده ونرميى نفسنا فيه

هناء         : لا مش هينفع مفيهاش اثارة ومشاعر

صلاح      : انا عرفت انا هموت ازاى

هناء         : ازاى

صلاح      : مشلول

هناء         : مش هينفع برضه

1

صلاح      : بقولك ايه غورى من وشى يا ست انت .. انت طلعت لى منين

- يدخل ميدو وتونى

ميدو        : بتعمل ايه

تونى       : عود الكبريت ده مش راضى يولع

ميدو        : يمكن باظ

تونى       : باظ ازاى انا لسه مولعه من شوية

ميدو        : مبقاش فى بركه فى حاجة ...

تونى       : ايه ده مين الناس دى .. مساء الخير

ميدو        : باين عليهم silent

تونى       : او ممكن يكونوا خارج الشبكة .. اطلبهم تانى

عصمت   : انتوا مين ؟

ميدو        : الشبكة جمعت

صلاح     : العيال دى شكلها مدسوسين علينا ... انت مين ياض انت وهو

تونى       : احنا ماشيين فى شارع الحكومة يا عم

ميدو        : ايه يا عم الكلام القديم ده .. شوف الدخله دى ... فى ايه يا برنس لخص فى الحوار وناهية ااقرب من كرداسة هات من الاخر ( صلاح يضربه بالقلم يرجع لتونى ) شوفت الدخله جابت نتيجة ازاى

تونى       : جابت نتيجة ايه  دا رنك قلم ميرى

ميدو        : اديك قولت ميرى يعنى ده ظابط

تونى       : طب يبقى يالله بينا قبل ما نتقفش ( يخرجون وهم يتسحبون )

عصمت   : العيال دى انا مش مرتاح لها

مارينا       : دول باين عليهم مسطولين

هناء         : ايوه وممكن يكونوا جم هنا صدفة

- يدخل تونى وميدو تانى

ميدو        : يا نهار ابيض هى الدنيا ضيقه قوى كده ... احنا رجعنا تانى

تونى        : لا احنا اللى لفينا بسرعة مش الارض كروية

ميدو        : يخربيت السرعة

- يمسكهم عصمت وصلاح من قفاهم

تونى       : ايه ده انت قد المسكه دى ( صلاح يضربه ) يا عم انا بسال انت ايدك سابقه لسانك ليه

صلاح     : انت مين يا اض انت وهو ... وايه اللى جابكم هنا

ميدو        : احنا ماشين وصلنا هنا .. انتوا اللى بتعملوا ايه هنا

تونى       : اكيد حفلة .. انا قاعد معاكم .. والواد صوته حلو .. سمعهم حاجة

- يغنى بصوت وحش فيضربه صلاح

ميدو        : ( لتونى ) اتبسط منى

عصمت   : امشى يا اض انت وهو من هنا احسن لكم

تونى       : طب انتوا بتعملوا ايه هنا

مارينا      : احنا هننتحر

هناء        : ايه اللى انت بتقوليه ده

مارينا      : ايه هما دول عارفين بحاجة  

تونى       : حلو الموضوع ده .. ننتحر كفاية كده الواحد بقاله كتير عايش

ميدو        : طيب انا همشى بقى

تونى       : لا خليك وانتحر معانا

ميدو        : لا مش هقدر

تونى       : ( ياخده فى حضنه ) انا عارف علشان مش معاك فلوس

ميدو        : ايوه مش معايا فلوس انتحر بيها وكنت مكسوف ااقولك

تونى       : انا عازمك .. الانتحار الجاى اعزمنى انت .. احنا معاكم فى الانتحار ده يا جماعة

صلاح     : ما هى ناقصه ... امشى ياض انت وهو

عصمت   : سيبهم يا صلاح

2

صلاح     : اسيب مين يا عم انت .. دول عيال مسطوله

عصمت   : بس هيكتروا العدد ... دا مفيش غيرنا احنا ال4 بس اللى جينا مع ان الناس على الفيس كانوا كتير قوى

مارينا      : صح كلامه صح خليهم احنا مش هنخسر حاجة

هناء        : طيب يالله فكروا بقى فى طريقة ننتحر بيها كلنا

- يفكرون وميدو وتونى فى عالم تانى

صلاح     : انا جات لى فكرة جهنميه .. احنا نربط نفسنا فى السلسلة دى ونربطها على شريط القطر قفلها بقفل علشان محدش يرجع فى كلامه تانى

عصمت   : فكرة حلوة

هناء        : فكرة جهنمية فعلا

مارينا      : بصوا احنا نخلى الاتنين المساطيل دول يربطونا علشنا محدش فينا يخاف ويرجع

صلاح     : ماشى ... خد يا اض انت وهو

ميدو        : عارفين يا باشا نربطكم علشان محدش فيكم يرجع فى كلامه

تونى       : واحنا مش هنرجع فى كلامنا وهننتحر معاكم

- يبداءون فى ربط بعضهم والذى يربط هما ميدو وتونى

هناء        : ايه ده انتوا ربطتوا نفسكم وسيبتونا احنا

ميدو        : اه صحيح

صلاح     : انا قولت من الاول دى عيال مسطوله

تونى       : معلش حقك عليا

- يربطوهم ثم يخرج ميدو من الربطه

تونى       : ايه ده انت مش اتربط ليه

ميدو        : انا عارف انت مش عايزينى انتحر علشان متدفعليش ...

تونى       : لا يا صاحبى متقولش كده

ميدو        : خلاص يا صاحبى ربنا يبارك لك فى الانتحار لوحدك .. بتمنالك انتحار سعيد من كل قلبى

تونى       : لا متسبنيش يا صاحبى

ميدو        : هى دى النهاية انت اختارت نفسك وطمعت فى الانتحار لوحدك

تونى       : متقولش كده دانا لو الانتحار على بقى اطلعه وادهولك

ميدو        : كلام كلام وبس ... سلام سلام يا صاحبى سلام

عصمت   : هو مشى ليه

تونى       : ما خلاص الانتحار على قدينا احنا بس

صلاح     : اخرس يا اض انت

هناء        : هو ودا المفتاح فين بتاع القفل

صلاح     : المفتاح معايا

مارينا      : طب ممكن تفكنى علشان اظبط الميكب بتاعى

صلاح     : انا عارف من الاول انه يوم مجندل ... ادى المفتاح اهوه ( ويرميه بعيد )

مارينا      : انا مش عارفه انت متعصب ليه

عصمت   : يعنى هو ده وقت ميكب ... خلاص مش هنفرق مع حد فى حاجة

مارينا      : عندك حق

صلاح     : كبيرهم كام يوم وينسوا الموضوع كله

تونى       : دا اذا حد افتكر اساسا

صلاح     : لا هيفتكروا ويقعدوا يكتبوا عننا فى الجرايد ويتكلموا فى التليفزيون  .. شوية وينسوا

عصمت   : احنا مش فارقه معانا المهم نخلص من العالم اللى احنا فيه ده

هناء        : هو القطر هيجى امتى

صلاح     : مش عارفين اهو يجى منين ما يجى

عصمت   : اخيرا هنرتاح

مارينا      : ايوه هنرتاح وهنريح اللى حوالينا

تونى       : هو انتوا متاكدين ان في قطر بيعدى من هنا اساسا

هناء        : يا نهار اسود صحيح هو فى قطر بيعدى من هنا ولا لا

3

تونى        : ههههههه ... انتوا مش عارفين .. ههههههه

صلاح      : يعنى هى هتفرق ؟

هناء         : ايوه هتفرق .... تفرق اننا نموت مره واحدة لما القطر يجى ... لكن كده هنموت بالبطئ

مارينا       : عندك حق

عصمت    : متقلقوش فى قطر بيعدى من هنا

صلاح      : انت متاكد ؟ دى باين عليها حته مقطوعة

تونى        : الحتة دى مش مقطوعة ...

هناء         : بجد

تونى        : اه .. اهلها عايشين

صلاح      : عارف لو مكنتش مربوط كنت كلتك بسنانى

عصمت    : الحته هنا فعلا مقطوعة لكن فى قطر بيعدى انا متاكد

تونى        : انا عايز اهرش ..  ( يروح خارج منهم )

مارينا       : ايه ده انت مش مربوط معانا

تونى        : اه صحيح مش مربوط معاكم ..هههههههه .. الواد ميدو نقى عليا فى الانتحار .. صحيح الحاوم مبيعيش .. كويس اروح انا بقى لحسن تعبت قوى ... معلش كان نفسى اكمل معاكم الانتحار بس ضهرى وجعنى من الوقفه .. سلام

- يدخل المحوالجى

المحوالجى : دا ايه ده كمان فى اول الليل ... انتوا بتعملوا ايه هنا ومربطون كده ليه

صلاح      : خليك فى حالك يا بركه

المحوالجى : ما هو ده حالى يا فندى .. انا المحوالجى المسئول عن السكه هنا

مارينا       : برده خليك فى حالك .. احنا مجنيش جنب شغلك

المحوالجى : ازاى يعنى انتوا واقفين على السكه .. انتوا بتعملوا ايه

صلاح      : بنتشمس بناخد حمام شمس

هناء         : احنا هننتحر

المحوالجى : تنتحروا طب ليه

مارينا       : بقولك ايه مالكش دعوة

عصمت    : اهوه هيعيش فى دور المصلح

صلاح      : احنا جينا المكان ده بعيد عن الناس علشان منشوفش الاشكال اللى زيك دى

المحوالجى : اللى زى ليه ؟

صلاح      : هتمعل فيها دكتور نفسانى وتقعد تنصح فينا

عصمت    : نصيحة منى خليك فى حالك

المحوالجى : ماشى عندكم حق ... احب بس اطمنكم ادام انتوا عايزين تنتحروا ومصممين ان القطر فاضل له 5 دقايق

مارينا       : ايه 5 دقايق بس

هناء         : انا كنت فاكره لسه بدرى

عصمت    : ( بقلق ) عادى وايه يعنى

المحوالجى : ( لصلاح ) وانت

صلاح      : انا ايه ؟

المحوالجى : مفتحتش صدرك وقولت عادى

صلاح      : لا عادى

المحوالجى : ماشى اما نشوف

هناء         : هو بجد فاضل له 5 دقايق

المحوالجى : لا

مارينا       : الحمد لله

المحوالجى : فاضل 4 دقايق بس

عصمت    : يخربيتك اسكت خالص

المحوالجى : انا متكلمتش انتوا اللى بتسالوا ... وعموما مش هرد عليكم تانى

المحوالجى : ايوه ياسعيد .. قطر بورسعيد لا لسه معداش من عندى .. اه متاخر ربع ساعة بس ابراهيم اللى قبلى قالى انه عدى وقدامه 3 دقايق ويكون هنا

4

مارينا       : طب انا ..

صلاح      : انت ايه ؟

مارينا       : ولا حاجة ولا حاجة

هناء         : هو كده خلاص القطر هيجى ونموت ؟

عصمت    : ( بخوف ) اه خلاص 

هناء         : طيب انا كنت عايزه ااجل الموضوع شوية

صلاح      : خلاص خلصت

مارينا       : لا مخلصتش

صلاح      : يعنى ايه ؟

عصمت    : يعنى ممكن المحوالجى دى يفكنا ونفكر فى موته تانيه لحسن دى صعبه قوى

هناء         : ايوه الموته دى صعبه قوى

مارينا       : ايوه ايوه احنا نفكر فى موته تانى منحسش فيها بالم

صلاح      : اه اذا كان كده ماشى ... ناخد نفسنا ونفكر

هناء         : يا ريس

- الجميع يندهون على المحوالجى وهو لايرد .. وصوت القطار يبدا فى الدخول من بعيد ثم يدخل القطار

بلاك

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5

 

 

صلاح      : هو ايه اللى حصل ؟

هناء         : احنا موتنا ولا ايه .. ؟

مارينا       : مش عارفه ... بس احنا اكيد موتنا لاننا كنا مربوطين

عصمت    : بس احنا لسه فى نفس المكان ...

هناء         : يمكن نكون حنتحاسب هنا وبعدين نطلع

مارينا       : انا خايفة قوى

عصمت    : طب مفيش حد يفهمنا ..

- يدخل المحوالجى فى ملابس جديدة   

صلاح      : ايه ده ؟

مارينا       : مين ده ؟

هناء         : اكيد ده الملاك اللى هيحاسبنا

عصمت    : وشه مش غريب عليا ... ده .. ده المحوالجى

صلاح      : ايوه هو ... اللى مرضيش يفكنا

هناء         : بس لبس اتغير كده ليه ؟

مارينا       : لا فى حاجة غلط

ملاك        : انا مش المحوالجى .. انا ملاك الموت وظهرت لكم فى صورة محوالجى

الكل         : ملاك الموت

هناء         : انا مش فاهمه حاجة

ملاك        : كل الناس قبل ما تموت بتشوفنى ..

عصمت    : يعنى احنا خلاص متنا ؟

ملاك        : ايوه

عصمت    : طب وايه اللى هيحصل دلوقت ؟

ملاك        : بص يا امور انت وهى اللى يسمع اسمه يجى عندى

صلاح      : هو احنا موتنا وروحنا التجنيد ولا ايه ؟

ملاك        : مش عايزين غالبه .. ورانا شغل كتير

عصمت    : لا انا عايز ارجع تانى

ملاك        : نعم يا كتكوت.. ترجع فين ؟

عصمت    : ارجع تانى ... ( يقطع كلامه ) كتكوت ؟

ملاك        : اه كتكوت ... هو فى حد بيرجع تانى

مارينا       : يعنى خلاص كده ؟

ملاك        : هنا مفيش هزار ...

صلاح      : هو انت اللى هتحاسبنا ؟

ملاك        : اللى بيحاسب ربنا يا برنس

صلاح      : برنس ؟ .. امال لو رحنا جهنم هيكلمونا ازاى ؟

ملاك        : ( يضحك ) انا مندوب جهنم يا غالى

مارينا       : جهنم ليه ؟

هناء         : هو احنا هنروح جهنم ؟

ملاك        : عايزة تنتحرى وتروحى مارينا ولا ايه  ... اى حد بينتحر لازم تبقى اخرته جهنم

صلاح       : انا مكنتش اعرف .. انا مكنتش اعرف

ملاك        : ايه ده مكنتش تعرف لا خلاص انت ترجع تانى

صلاح       : ربنا يخليك .. متشكر قوى انا مش عارف ااقولك ايه

ملاك        : متقولش حاجة .. ادام متعرفش يبقى خلاص ترجع تانى ... يالله مع السلامه ارجع انت

صلاح      : ارجع ازاى ... مش انت اللى هترجعنى

ملاك        : هو انا اللى جبتك؟

صلاح      : لا ..

ملاك        : ههههههه .. الطريق ده اتجاه واحد بس

صلاح      : يعنى ايه ؟

6

ملاك        : يعنى تبطل استهبال خلينا نخلص ... كلكم كنتوا عارفين

هناء         : عندك حق كلنا كنا عارفين

صلاح      : انا فعلا كنت عارف .. بس حياتى كانت جحيم

ملاك        : اه ابتدينا فى النغمة بتاعت كل مره

عصمت    : نغمة ايه ؟

ملاك        : حياتنا وعيشتنا وكنا مظلومين وكنا وكنا وكنا ... ومن الاخر كده كل الكلام ده ملوش اى فايدة .. خلصت

ملاك        : صلاح ابراهيم حنين ..

صلاح      : انا .. انا

ملاك        : مارينا عادل يوسف

مارينا       : انت بتنده عليا ليه

ملاك        : هناء عيد ايوب

هناء         : انا خايفة قوى ومش فاهمه حاجة

ملاك        : عصمت سعيد ارمنيوس

عصمت    : لا لالا انا مش عايز اروح جهنم .. انا  لازم اروح السما انا اتظلمت كتير فى حياتى

ملاك        : للاسف الاجابة غلط .. كلكم جهنم

عصمت    : ارجوك ادينى فرصة تانية

ملاك        : مش بايدى انا بنفذ اوامر وبس

هناء         : بس احنا لازم نتكلم قبل ما تنفذ فينا الحكم

ملاك        : صدقينى مفيش حاجة هتتغير

مارينا       : بس احنا من حقنا نتكلم

عصمت    : ايوه لازم نتكلم

ملاك        : وقت هيضيع على الفاضى

صلاح      : بس يبقى على الاقل اتكلمنا

ملاك        : هتقولوا ايه بس .. كله كلام سمعته الف مرة وكل مرة مفيش حاجة هتتغير

عصمت    : انا مصمم انى اتكلم

صلاح      : وانا

هناء         : وانا

مارينا       : وانا

ملاك        : ماشى لو ده اللى هيريحكم ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7

الفصل الثانى

***************

- يفتح الستار على بيت ريفي بسيط

عيد         : يا صلاح .. يا صلاح

نعمة        : خير يا منيل ايه اللى جابك

عيد         : احلى حاجة فيكى يا عمه مقابلتك .. ايه مفيش حاجة زينه فيا خالص عجباكى

نعمة        : اهه على راى المثل ابوك البصل وامك التوم منين تجيب الريحة الزينه يا مشئوم

عيد         : كتر خيرك المهم صلاح فين ؟

نعمة        : متلقح نعسان ... يا صلاح ياصلاح .. انت يا واكل ناسك

صلاح      : خير يا اما في ايه ؟ كل يوم تصحينى بالحس العالى ده .. انا تعبت منك

نعمة        : اهه على راى المثل اللى يجرب مراته ابوه يعرف قيمة امه

صلاح      : اصطبحنا بالامثال .. خير يا اما فى ايه ؟

نعمة        : كلم يا اخويا عيد .. اهه على راى المثل اتلم المتعوس على خايب الرجا

صلاح      : صباح الخير يا عيد خير فى ايه ؟

عيد         : مش هنبيع المحصول انهارده فى السوق

نعمة        : اهو زنى عليك طول السنة كان علشان تلاقى اليوم ده ... اهه على راى المثل اجرى يا خايبة للغايبة

صلاح      : يا اما كفاية امثال شبعتينا .. روحى شوفى وراكى ايه ؟

نعمة        : اهه على راى المثل فى الهم مدعية وفى الفرح منسية

صلاح      : يا ما مش كده ... كل كلمة بمثل

نعمة        : اهه على راى المثل ....

صلاح      : ( يسد بقها ) هريتى جتتى امثال خوشى ... يا ساتر ... يالله بينا يا عم انت كمان

عيد         : اهه على راى المثل .. ( يجرى وراه صلاح )

بلاك

صلاح      : يا اما .. يا اما

نعمة         : هاه بيعت المحصول ؟

صلاح      : ايوه يا اما ... وادى الفلوس

نعمة        : وهى دى فلوس يا ولد الخايبه

صلاح      : يا اما الحمد لله غيرنا مش لاقى ياكل

نعمة        : وفى غيرنا بطونهم مترين قدامهم من الوكل ..زى جابر اللى عايز يكوش على كل حاجة قدامه .. حتى حتت الارض اللى حيلتنا عينه عليها ومش هيسبها .. لكن انا مش ممكن ابيع الارض

صلاح      : متخافيش يا اما انى مش هفرط فى ارضى ابدا

نعمة        : ( تضربه بالقلم ) جاتك خيبه ومتبيعش ليه ؟

صلاح      : ايه ده يا اما مش انت لسه بتقولى مش هبيع

نعمة        :  مش هبيعها دلوقت .. الارض دى هتدخل كردون المبانى بعد الطريق الجديد اللى بيعملوه يعنى سعرها هيولع  

صلاح      : يا سلام عليكى يا اما دماغك توزن بلد

نعمة        : اسمع يا ولدى كلمتينى وحطهم حلقة فى ودنك ... فى البلد دى اللى معاه قرش يساوى قرش ... واللى ممعهوش يداس بالجزمة ... الفلوس بتعمل للواحد قيمة وسط الناس ... عشان اكده انا بحوش لك الفلوس دى علشان تكبر وتكبر بيها .. طول ما معاك فلوس الناس كلها تحبك .. وتتمنى رضاك ... علشان فلوسك فلوسك وبس

جابر        : ( من بره ) يا صلاح ... يا صلاح

نعمة        : اهه على راى المثل .. جبنا فى سيرة القط جه ينط

صلاح      : ربنا يستر ... المهم  انت هتبيعى ولا مش هتبيعى

نعمة        : انت اتجننت يا واد .. ابيع ايه يا منيل ... اهه على راى المثل .. متخافش من الهبله خاف من خلفها ( يدخل جابر )

صلاح      : عايز ايه يا جابر بيه تانى .. احنا مش خلاص خلصنا موضوع الارض دى

جابر        : مين اللى قال اننا خلصنا .. من الاخر كده الارض دى لازم اخدها .. سهله وبسيطه

نعمة        : يا جابر بيه الارض دى هى اللى حيلتنا من الدنيا كلها ..

جابر        : بس الارض لازمانى علشان مشروع المستشفى اللى عايز ابنيها فى البلد ... سهله وبسيطه

نعمة        : مستشفى برضه ... ياك انت فاكرنا مش عارفين

8

جابر        : عارفين ايه ؟

صلاح      :عارفين ان الارض هتدخل كردون المبانى

جابر        : طيب ادام كده بقى يبقى نتكلم من جديد .. انا هدفع 100 الف .. سهله وبسيطه

نعمة        : الارض دى هتوصل لمليون بعد كده

جابر        : انت بتحلمى

صلاح      : واحنا مش هنبيع

جابر        : انا خلاص تعبت منكم وجيبت اخرى .. واللى جاى انتوا مش قده

صلاح      : اعلى ما فى خيلك اركبه

جابر        : انتوا اللى جبتيه لنفسكم ( يطلع مسدسه ) هتمضى ولا امضى لكم انا على تذكرة الاخرة

صلاح      : انت بتعمل ايه ؟

جابر        : ولا حاجة عندى الف شاهد من البلد انك اتهجمت عليا وكنت عايز تموتنى .. سهله وبسيطه ..هتمضى ولا ايه ؟

نعمة        : مش هنمضى

جابر        : عقل امك يا شاطر وقولها انى مش بهزر

صلاح      : طب ما انت لو موتنا مش هطول الارض برضه

جابر        : متقلقش .. انتوا مقطوعين من شجرة وبعد ما تموتوا هطلع عقد بيع الارض بيقول انكم بيعتوا من كام شهر فاتوا .. سهلة وبسيطه

صلاح      : دا انت مخطط لكل حاجة اهوه

جابر        : انا جابر واللى احطه فى دماغى لازم اعمله

نعمة        : احنا مش بنخاف ومش هنبيع يا جابر

جابر        : جابر كده حاف ... زعلتينى ( يمسكها من شعرها ويضرب طلقة فى الهوا ) اللى جاية فى المليان

صلاح      : خلاص خلاص همضى

نعمة        : لا يا واد

جابر        : اخلص ... انا مش فاض لك انت وهى

نعمة        : متمضيش يا صلاح وتضيع شقى عمرى

صلاح      : انت عندى اغلى من اى حاجة يا اما ... فين الفلوس؟

جابر        : اهيه ( ويرمي له شنطة )

صلاح      : ( يمضى ) سيبها

جابر        : حبيب قلبى .. شفت .. سهله وبسيطه

صلاح      : ماشى بس وحياة امى دى ما هسيبك ابدا

جابر        : ( يضحك ) مستنيك يا حلو .. ( يخرج )

نعمة        : ليه عملت كده يا ولدى

صلاح      : يعنى كنت عايزانى اسيبه يموتك يا اما

نعمة        : يا خراب بيتك يا نعمة .. يا خراب بيتك ... كل الى اتعبت فيه وشقيت فيه راح على الفاضى .. ( تقعد على جنب ويدخل عيد )

عيد         : صلاح انت زين

صلاح      : ايوه يا عيد ..

عيد         : متزعلش منى يا صاحبى انا كنت سامع جابر لكن مقدرتش اعمل حاجة .. انت عارف ده راجل شرانى

صلاح      : يعنى انت كنت سامع ؟

عيد         : غصب عنى يا صاحبى

صلاح      : ولا يهمك يا صاحبى .. انى عارف

عيد         : المهم هتعمل ايه انت دلوقت

صلاح      : انا مبقاليش عيش فى البلد دى .. انا هاخد امى واسافر على مصر وهناك يعدلها ربنا

عيد         : ربنا معاك يا صاحبى ... ( يخرج )

صلاح      : متبكيش يا اما .. كلامك كله صح اللى معاه قرش يساوى قرش ... ومن انهارده مفيش حاجة قدامى غير القرش علشان اقدر اخدى حقى ويبقى لي قيمه وسط الناس .. يا اما يا اما ... ( ماتت )

 

 

9

داليا         : وبعدين ايه اللى حصل ؟

عيد          : بعد امه ماتت ساب البلد وخد الفلوس اللى كانت معاه واشتغل فى المعمار .. شال خرسانة واشتغل فاعل وواحده واحده فضل يحط القرش على القرش لحد ما كبر وكبر وبقى مقاول كبير قوى .. وفى يوم قرر انه يترشح لمجلس الشعب وكسب وبقى معاه الفلوس والسلطة

داليا         : دا باين عليه تعب قوى

عيد          : تعب قوى قوى .. علشان يوصل للى هو عايزه

داليا         : الفلوس ؟

عيد          : لا .. صلاح وهو فقير مكنش حد بيعبره .. جابر الله يرحمه وغيره كانوا بيدوسوا عليه لكن لما بقى معاه فلوس وسلطة الدنيا كلها تقف له على رجل .. وقدر يجيب جابر ويزله لحد ما اتشل وفضل قاعد فى البيت مشلول لحد ما مات

داليا         : جابر ده اللى خد منه الارض بتراب الفلوس .. وبسببه ام صلاح جاتلها سكته قلبيه

عيد          : ايوه ..

داليا         : وانت جيت معاه من البلد ؟

عيد          : لا انا لما جه يترشح كنت واقف معاه فى الحملة بتاعته ولما كسب خدنى معاه .. واتعرفت على اجمل واحدة الدنيا دى .. خطيبتى حبيبتى

صلاح      : انت يا زفت يا عيد ... بتعمل ايه عندك ... اه طبعا مش فاضيلى

عيد          : لالا انا اصل

صلاح      : اصل ايه وفصل ايه ... ورق مناقصة طريق اسيوط الجديد مراحش الهيئة ليه ؟

عيد          : انا وديته للاستاذ ممدوح علشان يوديه ..

صلاح      : هو مش انا قولت لك انت اللى توديه

عيد          : ايوه بس حضرتك انا

صلاح      : ( يضربه بالقلم ) لما اقولك حاجة تنفذها ... الورق مراحش والمناقصة كانت هتضيع لولا انى بعت المحامى بيهم .. بسبب واحد ملوش لازمة زيك كنت هخسر ملايين

عيد          : انا اسف يا صلاح بيه

صلاح      : خدت ايه انا من اسف معاليك .. جتك الهم قبر يلمك ( يخرج )

عيد          : كل يوم على الحال ده ضرب وشتيمه وبهدله

داليا         : انت موديتش الورق ليه ؟

عيد          : انا اللى وديت الورق مش المحامى

داليا         : ازاى ؟ ومقولتش كده ليه ؟

عيد          : وهو مش عايزنى اتكلم هو عايز يهينى ويضربنى .. المحامى قابلنى عند الهيئة قالى هات الورق علشان اخلصه انا قولت ماشى

داليا         : طيب خلاص معلش

عيد          : لا كفاية كده انا هشوف شغل فى حته تانى

داليا         : شغل فى حته تانى وهتلاقى فين المرتب اللى بتاخده هنا

عيد          : ما انا بدفع قدامه من كرامتى

داليا         : وانت فاكر بره مش هتتمرمط ولا هتتعب

عيد          : بس مش زى صلاح ومعاملته ليا .. دانا حاسس انه بينتقم منى

داليا         : انت طول مانت هنا ليك كرامة وقيمة ... فكر كده شوية ... انت لما اتقدمت لى بابا وافق علشان انت شغال عند صلاح حنين  .. الناس اللى حواليك كلهم بيحترموك وبيعملولك الف حساب علشان صلاح .. انت لو سيبت صلاح هتبقى من غير قيمه

عيد          : لا طبعا انا

داليا         : ( تقاطعه ) انت من غير صلاح تنسنى كل حاجة  ... حتى انا

عيد          : للدرجة دى

داليا         : متزعلش منى .. انا عايزه مصلحتك ... انت مع صلاح هتكبر .. صلاح هو قيمتك فى الدنيا دى .. اللى بتاخد منه يستاهل انك تستحمله شوية

عيد          : عندك حق انا من غير صلاح ولا حاجة

بلاك

10

صلاح      :داليا .. ايه رايك فى منى البنت الجديدة اصلها عجبانى وبفكر اخطبها

داليا         : عجباك ؟؟ بصراحة يا صلاح بيه انا معرفش حاجة عنها غير الشغل .. بس شكلها كده ميليقش بحضرتك لا مستواها المادى ولا الاجتماعى

صلاح      : انا اعلى اى واحدة اقرب منها بس .. مبالك لو اتجوزتها ... بس برضه لسه مش لاقى اللى تفهمنى .. مع ان فى ناس قدامى برضه بس للاسف

داليا         : للاسف ايه ؟

صلاح      : مرتبطين .. وانا محبش اخد حاجة من حد

داليا         : بس حضرتك لو شاورت لاى واحدة تجيلك تحت رجليك

صلاح      : انا مش عايزها تحت رجلى انا عايز اخليها اميرة ملكه .. بس يا خسارة الحلو ميكملش

داليا         : لا يكمل ... ودلوقتى حالا .. يا عيد يا عيد ( يدخل عيد ) عيد انا اسفة مش هقدر اكمل معاك .. بصراحة احنا منفعش لبعض وانا فكرت كتير قبل ما اكلمك .. بس لاقيت

عيد          : ( يقاطعها ) لاقيتى ايه ؟.. بعد كل اللى بعمله علشانك .. جاى تقولى مش هننفعوا لبعض

داليا         : انا كنت عايزه اقولك كده من زمان

عيد          : ومقولتيش ليه من زمان

داليا         : كنت بدى نفسى فرصة يمكن ااقدر احبك

عيد          : تقدرى تحبينى .. يعنى مكنتيش بتحبينى .. امال وافقتى عليا ليه ؟ ... اه صحيح دانا حمار صح  .. مانت قولتيها وانا اللى مفهمتش .. علشان انا دراع صلاح بيه صح

داليا         : كفاية كده ..  واللى بينا انتهى ( تخرج )

عيد          : ليه ؟ ليه

صلاح      : اللى بيزرع بيحصد يا عيد .. زمان كان طبنجة جابر فى راس امى وان واقف مش قادر اعمل حاجة .. وصاحبى واخويا واقف يتفرج

عيد          : يااااااااااه .. اخيرا عرفت سر معاملتك ليا ... شايل كل ده .. بس انا مكنتش اقدر اعمل حاجة

صلاح      : كنت تقدر .. كنت تقدر على الاقل انك تلم الناس وتلحقنى .. وتلحق امى اللى ماتت من حسرتها

عيد          : غصب عنى خفت

صلاح      : وانا مصدقك .. مش عايز اشوف وشك تانى

عيد          : حاضر يا صلاح بيه .. انا كده كده ماشى ..  ( يخرج عيد وتدخل داليا )

داليا         : الحمد لله انه مشى

صلاح      : ايوه مشى .. بعد ما خدت حقى منه

داليا         : طيب هنعمل ايه دلوقت ؟

صلاح      : اه دانا كنت نسيت موضوعنا .. انا عايزك تكلمى جيهان وتشوفيهالى اذا كانت مبسوطه مع خطيبها ولا لا

داليا         : جيهان ؟؟

صلاح      : ايوه جيهان .. انا عرفت انها مخطوبة لابن عمها

داليا         : انا كنت فاكراك بتتكلم عنى

صلاح      : ههههه .. انت ؟ انت زى اختى الصغيرة ... وبعد انا صلاح حنين اخد خطيبة صاحبى .. لالا مش ممكن ابدا

داليا         : انا سيبته علشانك

صلاح      : انا قولت لك سبيه .. انت اللى فهمتى غلط .. انا كنت بتكلم على جيهان  

داليا         : فهمت غلط .. انت دمرت حياتى

صلاح      : لا لا .. طمعك هو اللى دمر حياتك .. وانا بصراحة كنت سايبك فى الشركة علشان عيد وعيد مشى .. انا عندى مواعيد وشغل .. عدى على الحسابات وصفى حسابك  ... بره بره

صلاح      : اخيرا خدت حقى من الكل .. وبفلوسى بقى ليا قيمة والكل يعملى حساب

ملاك        : وانت كده ليك قيمة

صلاح      : ايوه .. قيمتى فى فلوسى وسلطتى

ملاك        : قيمة مزيفة .. لانك مش سعيد ... قيمة مزيفة لانك استخدمتها غلط

صلاح      : يعنى ايه ؟

ملاك        : يعنى مش غلط يكون معاك فلوس او سلطة المهم هتستخدمها ازاى ... كان ممكن يكون ليك قيمة اكبر بكتير ... قيمة بحب الناس ليك لو استخدمت فلوسك وسلطتك فى خدمتهم ومساعدتهم مش تخويفهم وتدميرهم .. اديك خدت حقك منهم .. زى مانت بتقول .. مبسوط ؟ .. حاسس انك سعيد ؟ للاسف لا

11

الفصل الثالث

*****************

- يدخل وحيد وسامر

وحيد        : معلش يا ابنى .. اكيد ربنا هيدخل

سامر        : انا مش زعلان يا بابا صدقنى

وحيد        : ان شاء الله هيكون فى حل يا ابنى ( تدخل هناء )

هناء         : مالكم فى ايه واقفين كده ليه ؟

وحيد        : الدكتور لما قال انك  مش هتعيش اكتر من شهر بالكتير .. ده كلام الطب لكن لسه كلام ربنا

هناء         : يا لهوى ابنى ... ليه فى ايه .. ايه اللى حصل

سامر        : انا لما عرفت الخبر ده زعلت انى ضعيت كتير من عمرى

هناء         : لا يا حبيبى متقولش كده انت هتعيش هتعيش

وحيد        : انت هتعيش وهتشوف ولاد ولاد ولادك كمان

سامر        : ستوب يا بابا دى اخر جملة المفروض تقولى دلوقت لا انت هتعيش وهفرح بيك

وحيد        : نسيت يا ابنى معلش نعيد تانى

هناء         : تعيدوا ايه ؟ .. انتوا بتعملوا ايه ؟

سامر        : ماما .. ده اسكتش هنقدمه انا وبابا فى الاجتماع كنا بنعمل بروفه

هناء         : بروفة .. واسكتش

سامر        : بس ايه رايك عجبتك ؟

هناء         : عجبتنى قوى وعلشان كده هجيب لك حاجة حلوة ( تخرج )

سامر        : شفت يا بابا اول مره ماما تعجب باحجة بعملها .. اكيد من روعة ادائى

وحيد        : وممكن يكون من ادائى انا ... الحاجة الحلوة دى ليا انا

سامر        : لا ليا انا ..

وحيد        : لا انا ... انا كنت احسن منك

سامر        : لالا انا كنت احسن طبعا ( تدخل هناء بعصاية )

وحيد        : ( بعد شاهد هناء والعصاية ) عموما انا اب ولازم اضحى .. خد انت الحاجة الحلوة ( ويخرج )

سامر        : يا ترى ماما جايبه ايه .. ( يراها ) ايه ده يا ماما فى ايه ؟

هناء         : الدكتور قالك مش هتعيش اكتر من شهر .. ده غلطان انت هتموت دلوقت ... ( تجرى وراه بالعصاية ) وقعتوا قلبى ربنا ياخدكم

- تدخل مارينا

مارينا       : ايه ده هو فى ايه البيت هادى كده ليه ... اكيد ده مش بيتنا

- تدخل الام تجرى وراء سامر

سامر        : يا ماما حرام عليكى

هناء         : حرام عليا انا ؟

مارينا       : كده انا فى بيتنا

هناء         : انت جيتى يا مقصوفة الرقبه ؟

مارينا       : لا لسه ماجيتش ...

هناء         : مش عايزه غلبه .. ادخلى غيرى هدومك علشان نذاكر

مارينا       : وبالنسبة للاكل .. اجازة انهارده ؟

هناء         : ما هو لما تيجى سيرة المذاكرة تفتكرى كل حاجة .. عايزة اكل عايزة اروح الحمام تعبت عايزة بريك .. ادخلى قدامى

مارينا       : ام دى ولا دراكولا ؟

هناء         : بتقولى ايه يا بت

مارينا       : بقول هجيبلك بكره كوكولا

 

 

 

 

12

- يرن جرس الباب وتدخل نيفين اخت هناء

هناء         : اهلا يا نيفين تعالى

نيفين        : ازيك يا هناء .. ايه يا بنتى فينك مش باينه ليه ؟

هناء         : مانت عارفة يا نيفين البيت والعيال

نيفين        : اه طبعا الواحدة مننا قيمتها فى بيتها وعيالها

هناء         : طبعا يا حبيبتى 

نيفين        : من ساعة ما ابنى مادخل طب وكل اللى الناس تنده لى يا ام الدكتور

هناء         : طبعا حاجة حلوة ربنا يخليهولك .. انا ابنى ان شاء الله هيطلع مهندس .. والمضوربة الصغيرة هتطلع دكتورة

نيفين        : ربنا يكرمك فيهم

هناء         : فعلا يا نيفين .. نفسى ربنا يكرمنى فيهم على قد تعبى معاهم

نيفين        : طيب استاذن انا بقى علشان سايبه العيال بتذاكر

هناء         : ما تقعدى شوية طيب

نيفين        : لا علشان انت كمان تلاقيكى هتذاكرى معاهم

هناء         : وغلاوتك عمرى ما ذاكرت لنفسى زى ما بذاكر معاهم

نيفين        : معلش كله فى اخر السنة يهون .. لما ينجحوا بمجموع كبير .. سلام

هناء         : مع السلامه ( تدخل على مارينا )

مارينا       : ماما ممكن تشرحيلى المسئلة دى

هناء         : هاتى الشبشب اللى هناك ده وتعالى

مارينا       : خلاص فهمتها

هناء         : ورينى خدتى ايه انهارده .. تعالى نذاكر

مارينا       : انا تعبانه وعايزة بريك

هناء         : هو احنا لحقنا ااقعدى يا بت .. حلى الاسئلة دى ( بعد شوية ) ده خط ده .. حرام عليكم هتموتونى ( تعضها )

مارينا       : خلاص خلاص حاضر .. معلش يا ماما

هناء         : ربنا ياخد ماما علشان ترتاحى .. ( تاخد الورقة منها ) ايه ده .. يا بت مش لسه مذاكرين الدرس ده امبارح  

مارينا       : نسيت ايه انت مش بتنسي .. مش نسيتى المكرونة على النار امبارح واتحرقت

هناء         : وفى الامتحان هتقوليله نسيت .. صحيح امال فين شهادة الترم اللى فات ؟

مارينا       : المدرسة قامت فيها حريقة كبيرة وحرقت كل الورق

هناء         : حريقة لما تلهفك .. يبقى الشهادة طلعت يا مقصوفة الرقبة .. هاتى الشنطة

مارينا       : بلاش

هناء         : بلاش ليه ؟

مارينا       : افتكرى انى قولت لك بلاش

هناء         : ( تفتح الشنطة وتخرج الشهادة ) .. يا نهار اسود 5 من 20 فى العربى

مارينا       : بيقولى بماذا صور الشاعر البيت السابق ... قولت له بسامسونج s4

هناء         : 2 من 20 فى التاريخ

مارينا       : بيقولى ماذا فعل الفرس بعد ان خرجوا من البحر .. قولت له نشفوا هدومهم

هناء         : يالهوى .. يالهوى

مارينا       : ايه منشفوش هدومهم ؟

هناء         : تعبى وسهرى راح على الفاضى

مارينا       : مانا قولت لك بلاش

هناء         : اه يا نى .. ليه يارب بس

مارينا       : متزعليش نفسك .. الضغط ماشى فى البلد فى اليومين دول .. واحنا عايزينك .. عادى يعنى هو اللى اتعلموا خدوا ايه اهم قاعدين فى البيت بره

هناء         : انا كده بختى منيل 

مارينا       : متقوليش كده انت كويسة وزى الفل

هناء         : اعملى ايه يا ربى اعمل ايه ؟

مارينا       : اعملى كوباية شاى وروقى دمك

هناء         : انا هشرب من دمك ( تجرى وراها )

13

- يدخل سامر ووحيد

وحيد        : انا جهزت فقرة التقليد .. استنى لما اسمعهالك ( ويقلد بعض المشاهير وفى كل مرة سامر يقول شخص اخر )

سامر        : برافو يا بابا برافو انت عسل

وحيد        : يعنى هعجبهم

سامر        : ايوه طبعا هو انت فى زيك

وحيد        : طيب كويس اروح ادرب على الباقى لحسن انت لخبطتهم

سامر        : ربنا معاك ( تدخل الام ) ماما يا نهار اسود ايه اللى حصاها دلوقت

هناء         : مالك يا واد مش واقف على بعضك ليه ؟

سامر        :  اصلى بفك بعضى وهجمعهم تانى

هناء         : واد يا سامر انت

سامر        : ( يقاطعها ) دا دور جديد بدرب عليه

هناء         : لا انت مش طبيعى

سامر        : مش طبيعى امال ايه صناعى

هناء         : ااقف عدل يا واد انت بتكلمى فى ايه ؟

سامر        : انت اللى بتتهزى اهوه

هناء         : يا لهوى يا لهوى .. انت مسطول ؟

سامر        : مسطول ايه دا كله جوان واحد

هناء         : جوان ..( تصرخ ) يا لهوى يا لهوى .. ليه ليه ؟ دى اخرة تعبى فيكم .. دانا حارمة نفسى من كل حاجة علشانكم .. دانا دفنت نفسى بالحيا علشانكم .. ليه دانا عمرى خلص عليكم .. انا مكنتش طالبه كتير ... كنت عايزه افرح بيكم زى اى واحدة بتفرح بنجاح ولادها ... فى الاخر بتشرب مخدرات .. امشى اطلع بره اطلع بره

سامر        : انا كده كده طالع بره ومش راجع تانى .. بيت كله هم وغم ( يخرج )

هناء         : عمرى راح منى فى تربيتهم .. وفى الاخر ده جزائى .. يعنى ايه عمرى راح منى على الفاضى ؟ ..

ملاك        : لانك ربطتى قيمتك وكل كيانك بنجاح اولادك

هناء         : وايه الغلط فى كده .. ما كل الناس بتفرح باولادها وبنجاحهم .. وده اللى انا كنت عايزاه

ملاك        : محدش قال انه غلط .. بالعكس دى مسئوليتنا .. لكن متبقاش هى دى قيمتنا فى الحياة .. البيت والولاد وبس

هناء         : لا طبعا هى قيمتنا فى الحياة نجاح اولادنا

ملاك        : طب وبعد اللى حصل فين قيمتك ؟

هناء         : ضاعت مع عمرى اللى ضاع

ملاك        : لا انت ليكى قيمة كبيرة قوى اكبر من دى .. القيمة دى صح لكن مش هى كل حاجة مش هى الاساس .. قيمتك اكبر من كده

هناء         : ايه هى ؟

بلاك

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

14

الفصل الرابع

*******************

منير         : يا عصمت

عصمت    : ( برومانسية ) مساء الخير

منير         : ايه ده مالك فى ايه ؟

عصمت    : بصراحة انا كنت عايز اتكلم من زمان .. بس مكنتش عندى الشجاعة علشان اعبر عن اللى جوايا

منير         : نعم ..

عصمت    : انا من اول يوم شفتك فيه وانا معجب بيكى

منير         : ولاه انا منير اخوك ... فوق

عصمت    : انا من ساعة ما شفتك مابنامش الليل .. حبك مولع قلبى .. حبك خلانى واحد تانى

منير         : الواد ده سكران ولا ايه ؟

عصمت    : انا مش قادر اتخيل حياتى من غيرك .. بصراحة انا عايز اتجوزك

منير         : بس اهلى مش هيوافقوا

عصمت    : لو انت معايا انا هتحدى الدنيا كلها

منير         : بصراحة انت بتفاجئنى

عصمت    : انا بحبك ومقدرش اعيش من غيرك ( ويحاول يحضنه )

منير         : لا لحد هنا واستوب .. ولاه فى ايه 

عصمت    : ايه يا منير .. بدرب على الكلام اللى هقوله لجى جى

منير         : ايه ده انت هتقابلها خلاص ؟

عصمت    : اه هقابلها وانهارده هصارحها بحبى ليها

منير         : يا ابنى مش تشوفك مستقبلك الاول وبعد كده تتنيل تحب

عصمت    : ما انا كل يوم بدور على شغل ومش لاقى

منير         : تعالى اشتغل معايا

عصمت    : مندوب مبيعات .. يعنى انا اقضى كل ده فى التعليم علشان فى الاخر .. اتفضلى يا مدام معانا عرض خاص فلاية تطلع 100 قملاية لو طلعت 99 رجعيها تانى ... خدى اربع صابونات ممكن تدخلى معانا سحب على ليفه

منير         : امال حضرتك عايز ايه ؟ .. مكتب وعربية وسكرتيرة ... يا ابنى طول مانت بتفكر بالطريقة دى عمرك ما هتتقدم خطوة لقدام

عصمت    : لما واحد زيك حضرتك بكالريوس تجارة يشتغل مندوب مبيعات بصابون وشامبو .. كده بتتقدم خطوة ولا بترجع 100 خطوة ..

منير         : لا بتقدم .. لانى مش هفضل مكانى .. اكيد هدور على الافضل واسعى له .. وانا فى مكان ده ممكن الاقى فرصة احسن .. واطلع السلم درجة درجة

عصمت    : ربنا معاك .. لما يخلص عمرك هتلاقى رصيدك فى البنك 1000 جنيه

منير         : وانت لما يخلص عمرك هتكون خسرت كل حاجة ( يخرج )

عصمت    : عايزنى اشتغل مندوب مبيعات ؟ اروح انا لجى جى ( وهو خارج ) .. جى جى انا بحبك .. بحبك .. بحبك

بلاك

عصمت    : يا منير .. يامنير

منير         : ايه فى ايه ؟

عصمت    : قابلتها يا منير قابلتها ... قولت لها على كل اللى جوايا ( يحاول يحضنه )

منير         : لا من غير تمثيل المشهد .. احب اسمع بس

عصمت    : قولت لها ..وقالت لى وقولت لها وقالت لى

منير         : قولت لها ايه وقالت لك ايه ؟

عصمت    : هى كمان معجبه بيا .. وان شاء ربنا هروح البيت قريب

منير         : مبروك يا عصمت .. ربنا يتمم لك بخير

عصمت    : عقبالك

منير         : لا انا لسه شوية .. اظبط امورى الاول وبعد كده الجواز .. خطوة خطوة

عصمت    : خليك فى حالك ... وسيبنى فى حالى .. مبسوط وهيمانى

 

15

جى جى    : ايه عملت ايه ؟

عصمت    : روحت وقابلت مدير الشركة وبعد الميتينج قالو لى هنتصل بيك

جى جى    : اه يعنى زى كل مرة

عصمت    : انا مش عارف فى ايه بالظبط

جى جى    : فى انك لازم تشوف حاجة تشتغل فيها غير الشركات

عصمت    : لا طبعا مش ممكن

جى جى    : والمهله اللى بابا مديهالك علشان تجيب فيها شغل وشقة

عصمت    : يستنى شوية

جى جى    : يستنى ايه بس احنا بقالنا 3 سنين مخطوبين .. مفيش حاجة اتغيرت

عصمت    : ان شاء الله بكره رايح لواحد صاحبى .. شغال فى مصنع كبير وربنا يسهل والاقى شغل هناك

جى جى    : يا رب يا عصمت المره دى بقى

بلاك

منير        : انا مش عارف ااقولك ايه .. انت بصراحة صبرتى كتير .. 7 سنين

جى جى    : بس المره دى انا خلاص .. مش هقدر استحمل تانى

منير        : بس عصمت بيحبك

جى جى    : وانا كمان بحبه .. لكن كل ما اقوله حاجة يقول خلاص عدى الوقت .. اشتغل فى اى حاجة .. لا مش هقدر انا كبرت .. تعال نشوف مشروع .. لا كان زمان .. تعال نشوف ارض من بتوع الشباب .. لا اللى خد خد زمان  .. كل حاجة عنده عدى وقتها

منير        : صدقينى عصمت .. عصمت 

جى جى    : متتعبش نفسك يا منير .. مش هتلاقى حاجة تقولها ( يدخل عصمت )

عصمت    : مساء الخير يا جماعة ..

الكل         : مساء النور 

عصمت    : ايه يا جى جى مالك .. فى ايه ؟

جى جى    : فى انى تعبت ومش هقدر اكمل يا عصمت

عصمت    : بعد ده كله

جى جى    : كويس انك عارف انه عدى وقت طويل بينا .. واظن كفاية كده

منير        : اهدى يا جى جى والموضوع هيتحل انا

جى جى    : ( تقاطعه ) انت هتكلمه وهتحاول معاه وهتعمل وهتعمل .. كلام بقالى سنين بسمعه ومفيش فايده

عصمت    : عايزانى اعمل ايه بعد ما طلع عينى فى التعليم اروح اشتغل وابهدل نفسى .. غصبت على نفسى وروحت اشتغلت ومقدرتش

جى جى    : لا انت مكنتش عايز .. مش مقدرتش .. مش هكلمك عن حد بعيد عنك .. منير اخوك .. اكبر منك بسنتين ومن نفس ظروفك لكن عرف يحقق اللى هو عايزه .. كان بيحلم بمكتب المحاسبة وعلشان يحقق حلمه ... اشتغل فى اى حاجة علشان يقدر يحقق حلمه .. اخوك اتجوز وعنده ولدين ومكتب المحاسبة  .. انت بقى عملت ايه علشان تحقق حلمك .. ولا حاجة قعدت مستنى ولما كبرت شوية .. عدى وقت كل حاجة عندك .. وعمرك عدى يوم ورايوم .. تقدر تقولى انت قيمتك ايه فى الحياة .. برضه ولا حاجة ..  كان عندى امل انك تتغير لكن للاسف ضيعت من عمرى كتير وانا بستناك .. ( تديله الدبله )

منير         : استنى بس يا جى جى

جى جى    : استنى ايه يا منير انت اكتر واحد عارف انه مفيش فايده ( تخرج )

منير         : معلش يا عصمت .. ( لا يكمل ويخرج )

عصمت    : انا قيمتى فى الحياة ولا حاجة ؟

ملاك        : طبعا ولا حاجة .. لانك معملتش حاجة يبقى ليك قيمة بيها

عصمت    : بس انا كنت خايف على قيمتى لما الناس تشوفنى شغال فى اى شغلانة

ملاك        : قيمتك انت اللى بتحددها مش الناس .. مشكلتك انك مش عايز تبدا فى اى حاجة .. عايز السلم من فوق

عصمت    : خلاص مفيش فايدة

ملاك        : لا فى فايدة .. مهما كان مكان نقطة البداية تنفع .. حتى فى سنك ده تنفع

عصمت    : يعنى هعمل ايه .. انا انسان بلا قيمة

ملاك        : لا .. ليك قيمة كان ممكن تبدا بيها

16

الفصل الخامس

*****************

- تدخل سميرة وهى ترتب البيت

سميرة       : استرها يا رب .. ناسيه ايه تانى يا سميرة

سالى        : مالك يا ماما فى ايه ؟

سميرة       : خايفة يا بنتى .. نفسى افرح بمارينا اختك واطمن عليها زيك

سالى        : متقلقيش ربنا هيتمم بخير ... هو العريس جاى الساعة كام ؟

سميرة       : قال جاى 7

سالى        : هو جاى لوحده ؟

سميرة       : ايوه .. ولو .. لو يعنى حصل نصيب هيجيب اهله ... ده لو

سالى        : لا ان شاء الله المرة دى لو

سميرة       : قلبى بيقولى هيحصل زى كل مره .. العريس يجى يشوفها يتصدم ويفلسع

سالى        : يفلسع ؟؟

سميرة       : انتى مش فاكره .. واحد جه ولما شافها وهو بيشرب الحاجة الساقعة غرقنا بيها كلنا .. والتانى لما شفها جات له سارعه .. والتالت لما شافها قعد يصرخ انا غلطت انا اسف انا هسمع كلام امى ومش هعمل حاجة وحشة تانى

سالى        : يا ماما دى كلها ناس بدور على الشكل الخارجى

سميرة       :  امال عايزاهم يبصوا على ايه ؟ الابعدية اللى سابها ابوك

سالى        : لا مش الابعدية .. يبصوا على الانسانة اللى جواها .. شوفى بتعمل ايه مع عيالى .. هى اللى ربيتهم مهتمية بيهم .. اكلها ملوش زى فى الطعم .. مارينا عندها حاجات كتير قوى حلوة

سميرة       :  كل ده ملوش لازمة يا حبيبتى الرجالة بتبص لى الست الحلوة من بره مش من جوه … هو ه الكلام  

سالى        : انت كده يا ماما اللى فى دماغك فى دماغك

مارينا       : مساء الخير

سالى        : اهلا يا عروسة .. ربنا يتمم بخير

مارينا       : انتوا متعبتوش من الموضوع ده

سميرة       : لا متعبناش

مارينا       : يا ماما ريحى نفسك انا مش هتجوز

سميرة       : نعم امال هتعملى ايه ؟ .. هتفضلى قاعدة كده

مارينا       : يا ماما كل اللى يجى بيمشى ومحدش بيرجع

سالى        : ادام فى ناس بتيجى يبقى لسه فى امل

مارينا       : امال ماتت من زمان .. ماتت علشان محدش بيشوف غير الوش وبس

سميرة       : يا بنتى يمكن ربنا يكمل المره دى

مارينا       : لا خلاص يا ماما كفاية كده .. انا كل مره بطلع من الموضوع بجرح كبير

سميرة       : امال يا بنتى هتفضلى كده .. البنت مستقبلها وقيمتها فى الجواز

سالى         : وانت صدقينى فيكى حاجات حلوة كتير قوى .. بس محتاجة حد يديكى فرصة علشان يعرفك

سميرة       : وجايز يا بنتى اللى جاى يكون من نصيبك

مارينا       : بس انا تعبت من نظرة الناس ليا .. من زمان وكل البنات اللى حواليا بيحبوا وبيتحبوا الا انا .. كنت بسمع من الناس تريقة عليا وعلى شكلى .. مش باللسان وبس .. بالعين كمان .. مش زنبى ان شكلى وحش .. مش زنبى انى اتخلقت كده ... ومع ذلك اتحديت كل ده ركزت فى التعليم اخدت البكالريوس وبعده كورسات فى المشورة وفى التربية وفى حاجات كتير ... وكل ده ملوش لازمه فى ميزان العريس علشان شكلى

سالى         : معلش انا عارفة انك اتالمتى كتير .. بس انا حاسه ان المره دى ربنا هيكمل

سميرة       : معلش يا بنتى علشان خاطرى انا قابلى العريس ده  .. علشان خاطرى متخليش الناس تاكل وشى

مارينا       : حاضر .. حاضر يا ماما .. مع انى عارفة اللى هيحصل اول ما هيشوفنى

سالى         : ( تقاطعها ) ربنا هيوريه صورتك الحلوة اللى جواكى .. تعالى يالله علشان اساعدك تلبسى قبل العريس ما ييجى

سميرة       : يارب .. يارب

 

 

 

17

- يرن جرس الباب ويدخل اسعد العريس

سميرة       : اهلا .. اهلا وسهلا .. اتفضل

اسعد         : مساء الخير يا طنط

سميرة       : نعم

اسعد         : مساء الخييييير

سميرة       : اهلا وسهلا .. اهلا وسهلا

اسعد         : اهلا بيكى يا طنط .. اعرفك بنفسى اسعد واصف سمير سامى ساويرس .. صاحب موسسة S S  لتجارة الادوات الصحية

سميرة       : اهلا يا ابنى .. شرفتنا

اسعد         : بصى يا ست الكل

سميرة       : يا ابنى ارحم نفسك شوية من السين

اسعد         : نعم

سميرة       : لا ولا حاجة كمل كمل يا حبيبى

اسعد         : ان شاء الله لو حصل نصيب انا عايزها بشنطة هدومها ... انا ميفرقش معايا الشكليات .. انا يهمنى الاصل والتربية .. يهمنى انى اعيش مع واحدة تفهمنى وافهمها

سميرة       : هو صدقنى يا ابنى كلامك جميل .. ( لنفسها ) بس ربنا يستر وتكمل

اسعد         : ربنا يخليكى يا طنط .. امال عروستنا فين ؟ ولا هتتقل علينا من اولها

سميرة       : ثوانى وجاية .. ( تخرج الام ثم تدخل سالى يظنها العريس انها العروسة )

اسعد         : ايه ده .. يابركة دعاكى يا امى ..

سالى         : انا

اسعد         : ( يقاطعها ) انت ايه ؟ هو فى كده ؟ .. انا اكيد ربنا راضى عليا

سالى         : حضرتك فاهم غلط .. انا اخت العروسة

اسعد         : مانا عارف

سالى         : ومتجوزة

اسعد         : مانا عارف

سالى         : نعم ..

اسعد         : ماهو فى المناسبات اللى زى دى بيدخلوا اخت العروسة علشان تمهد لها ... فاذا كان التمهيد كده امال الاصل ايه .. انا عايزها بشنطة هدومها

سميرة       : ( تدخل ومعها مارينا ) تعالى يا عروسة

اسعد         : طب دى الشنطة فين العروسة ؟

سميرة       : اااا .. مارينا بنتى

اسعد         : هى دى العروسة ؟

سميرة       : ايوه يا ابنى .. تعالى يا سالى عايزاكى جوه

اسعد         : انتوا هتسبيونى لوحدى ؟

مارينا       : مساء الخير

اسعد         : مساء النور

مارينا       : ايه ده انت الدغ ؟

اسعد         : ( يلدغ فى كل الحروف ) فى كل الحروف  .. كلها بايظة

مارينا       : انا اهم حاجة عندى الجوهر مش الشكل

اسعد         : ولع لى يا برنسيسة

مارينا       : ايه ده انت بتشرب سجاير

اسعد         : لا طبعا  ده حشيش

مارينا       : لا انا محبش كده

اسعد         : وانا مقدرش ابطله لازم سجايرة الحشيش بعد حقنة الماكس علشان تعلى الدنيا

مارينا       : ماكس كمان

اسعد         : هو كاس الخمرة يحلى الا مع الماكس والحشيش .. جربى مش هتندمى

مارينا       : لا دانت ضايع

اسعد         :

اسعد         : الله يسامحهم بقى فى السجن هما اللى علمونى

مارينا       : انت كنت مسجون

اسعد         : كنت متجوز واحدة علت صوتها عليا ضربتها بمطواه ماتت

مارينا       : مفيش داعى لكل ده يا استاذ .. انا عارفة ان كل الكلام ده محصش .. بس انت مش عارف تطلع من الموضوع ازاى .. حضرتك ممكن تتفضل

اسعد         : انا اسف

مارينا       : ( تقاطعه ) مع السلامه

سميرة       : ايه ؟ مشى ؟

مارينا       : ادينى سمعت كلامك .. وحصل اللى بيحصل كل مره

سالى         : معلش اكيد ربنا شايف الصالح ليكى

مارينا       : ربنا مش شايف ليا اى صالح

سميرة       : متقوليش كده يا بنتى

مارينا       : من غير ما اقول .. ده حالى

سالى         : يا مارينا الجواز مش كل حاجة انت كويسة فى حاجات كتير قوى

مارينا       : كفاية كده مسكنات .. سيبونى لوحدى

سميرة       : طيب يا بنتى

مارينا       : ( تقاطعها بعصبية ) سيبونى لوحدى

مارينا       : ليه .. انا ذنبى ايه ؟ .. محدش قادر يشوف فيا حاجة كويسة .. فى ناس كتير وشهم حلو وقلوبهم سودا .. هما دول اللى ليهم قيمة لكن انا من غير قيمة

ملاك        : مين اللى قال ان الشكل هو القيمة

مارينا       : لو ماشفتش ده فى عيون الناس .. انصحك تلبس نضارة

ملاك        : كان ليكى قيمة

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19

الفصل السادس

******************

ملاك        : ادينى سمعتكم .. بس للاسف مفيش حاجة هتتغير ... انتوا موتوا منتحرين .. وده معناه الجحيم

هناء         : يعنى بعد كل اللى حكيناه ده مفيش رحمة ؟

ملاك        : كان فيه رحمة لما كنتوا عايشين .. لكن بعد الموت مفيش رحمة  .. فى عدل وبس

عصمت    : يعنى خسرنا حياتنا وكمان ابديتنا

صلاح      : ايوه .. عشنا فى الارض مظلومين وموتنا خسرانين

مارينا       : عيشنا من غير قيمة .. وموتنا من غير قيمة

ملاك        : خلص الكلام .. وده وقت الحساب

عصمت    : طيب احنا

صلاح      : هو احنا هنروح فين

مارينا       : لا حرام عليك ارحمنا

هناء         : ( بهستريا ) لا انا مش هروح الجحيم

ملاك        : الى الجحيم

- الكل يصرخ والملاك لا يرد

بلاك

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

20

الفصل السابع

**************

- الكل مقدين كما فى المشهد الاول

مارينا       : ايه ده .. احنا لسه هنا

عصمت    : القطر

صلاح      : ملاك الموت

هناء         : الجحيم

عصمت    : احنا اكيد فى الجحيم

هناء         : لا احنا مربوطين زى ماكنا

صلاح      : ما هو مش معقول كلنا كنا بنحلم

مارينا       : ايوه مش ممكن نكون كنا بنحلم .. طيب ايه اللى حصل .. انا اخر حاجة فكراها لما الملاك قال اننا هندخل الجحيم وكلنا كنا بنصرخ

عصمت    : ايوه هو ده اللى انا فاكره برضه

هناء         : وانا كمان .. اكيد فى حاجة احنا مش فاهمينها

صلاح      : انا خلاص دماغى هطق

- يدخل الملاك بهيئة اخرى

صلاح      : يا دى الليلة المجندله .. هو انت كل شوية تطلع لنا يا عم انت .. هو مفيش غيرك

مارينا       : اسمع يا عم انت .. انت بتلعب بينا ولا ايه

عصمت    : ابوس ايديك ارحمنا وفهمنا فى ايه ؟

هناء         : انت المحوالجى ولا ملاك الموت ؟

رفيق        : لا ده ولا ده

صلاح      : يا عم انت متجنناش الله يرضى عليك ... كل شوية انا محوالجى انا ملاك الموت .. ودلوقت تقولنا انا بتاع اللبن

رفيق        : انا 320

الكل         : 320 .. مش ممكن

عصمت    : طب انت بتعمل فينا كده ليه

هناء         : دانت كنت اكتر واحد متفاعل معانا على الفيس

مارينا       : لالالا .. فى حاجة غلط .. كفاية بقى لعب باعصابنا ... احنا موتنا ولا لسه عايشين ولا ايه بالظبط

رفيق        : ( وهو يفكهم ) اهدوا شوية وانا هفهمكم كل حاجة

عصمت    : انا هموت .. لا بلاش كلمة موت دى .. انا عايز اعرف ايه اللى حصل

رفيق        : انا مش 320

صلاح      : ابوس ايد اللى جابوك ارحمنا

رفيق        : انا دكتور نفسانى

صلاح      : ده اخر كلام ولا فى الاخر تطلع ابويا

رفيق        : ههههه .. ده اخر كلام ... انا لما دخلت على الجروب كنت ناوى اتكلم معاكم وانصحكم .. لكن كنت عارف انكم مش هتسمعونى .. وده اللى اتاكدت منه لما دخلت لكم محوالجى .. علشان كده قررت انى اخليكم تمشوا فى حكايتكم للاخر

عصمت    : انا مش فاهم حاجة خالص

هناء         : ولا انا

رفيق        : لما حددنا المعاد انا جيت قبلكم وجهزت المكان بشوية مؤثؤات صوتيه وبصرية .. وطبعا خوفكم كمل الموضوع معايا .. بقيتوا عندكم استعداد تصدقوا كل حاجة ... لما القطر جه انتوا كنتوا مربوطين على السكة التانية والقطر عدى جنبكم لكن مع الموقف والغاز اللى انا رشيته ليكم اغمى عليكم

صلاح      : والغاز ماثرش فيك انت ليه

رفيق        : اكيد كنت عامل حسابى وواخد مضاد ليه

مارينا       : طب ولو كنا اتربطنا على السكة اللى كان عليها القطر

رفيق        :  على فكرة انتوا اغمى عليكم قبل القطر ما يدخل بكتير .. من الصدمة والخوف من الموت ... لو كنتوا اتربطوا على السكة التانية كنت هفككم

صلاح      : يعنى احنا موتنا ولا لسه ؟

21

رفيق        : انتوا ميتين طبعا

الكل          : ميتين

رفيق        : طبعا ميتين .. مش جسديا .. انتوا out of  .... بره الحياة عايزين تنتحروا ليه وانتوا اصلا ميتين

رفيق        : ( لصلاح ) انت اخدت قيمة مزيفة ضيعت عمرك فيها .. ( لهنا ) وانت اخدتى قيمة ربطتى نفسك بيها ولما ضاعت منك واصبحتى بلا قيمة .. ( لعصمت ) وانت محاولتش تعمل لنفسك قيمة وعمرك اتسرق منك وانت بتدرو  على نقطة بداية تبداء بيها ( لمارينا ) وانت خدتى قيمتك من الناس وكلامهم ونسيتى انى كلام الناس طول عمره بيتغير

رفيق        : انا كنت زيكم .. كان حلمى اطلع صحفى .. لكن ابويا كان عايز يبقى ابو الدكتور ... غصب عليا .. ولما تخرجت واشتغلت كنت فاشل لانى مش حابب اللى بعمله .. صحيح الناس كانوا بيحترمونى لانى دكتور .. لكن انا مكنتش لاقى نفسى .. وبعدها قررت انى انتحر زى مانتوا فكرتوا بالظبط ..

عصمت    : وايه اللى منعك

رفيق        : لما قررت انتحر روحت على شاطئ ولانى مبعرفش اعوم كنت هاخد اى مركب وادخل بيها فى العمق علشان محدش يلحقنى  .. وارمى نفسى ... وانا على الشاطئ لاقيت واحد بيعيط .. قولت اكيد مخنوق زى كلمته علشان نشجع بعض .. وفعلا لاقيته بيفكر فى الانتحار .. وفجاءة لاقيت نفسى بسمعه و من اللى درسته قعد اتكلم معاه لحد ما عالحته وانقذته .. وهنا عرفت ان ليا قيمة لما انقذت حياة بنى ادم .. ومن ساعتها وانا بعالج المرضى وانا مبسوط قوى انى بساعدهم

مارينا       : احنا بقى مفيش امل من علاجنا

رفيق        : بالعكس انتوا محتاجين تفهموا قيمتكم الحقيقة اللى تعيشوا بيه ... قيمة وقيمة غاليه قوى وهى الاساس

الكل         : ايه هى ؟

رفيق        : دم المسيح على الصليب .. اللى فدانا وادانا قيمة كبيرة .. ادانا نكون اولاده .. لو كل واحد شافت صورة فى المسيح اكيد حياته هتتغير ... تقدروا تقولوا لى فين المسيح فى حياتكم فى كل اللى حكيتوه .. كلكم كنتوا بدورا على قيمة ليكم وسيبتوا الاساس اللى تتبنى عليه اى قيمة

رفيق        : ( لصلاح ) لو كان المسيح فى حياتك هو قيمتك كنت هتحس ان ليك قيمة والفلوس والسلطة بالنسبة مش مهمة لان قيمتك فى المسيح اغلى بكتير .. ( لهنا ) لو كان المسيح فى حياتك هو قيمتك كان هيبقى هدفك فى اولادك وبيتك المسيح مش قيمتك فيهم .. ( لعصمت ) لو كان المسيح فى حياتك هو قيمتك كنت هتلاقى حاجة تشجعك انك تبدا وتتخلى عن الشروط اللى حاططها لاى فرصة بتجيلك  .. ( لمارينا ) لو كان المسيح فى حياتك هو قيمتك مكانش هيفرق معاكى كلام الناس وتعاملهم معاكى لانك جميلة فى عين يسوع

- يدخل تونى وميدو

تونى       : ايه ده هى الناس دى لسه زى ماهى

ميدو        : دى تهيات اشرب اشرب

تونى       : لا يا عم الراجل ابو ايد تقيله اهوه

ميدو        : يا ابنى دا فوتوشوب

صلاح     : حقكم عليا انا كنت قاسى معاكم .. لكن انا مش عايزكم تكملوا فى السكة اللى انتوا فيها دى .. دى اخرها خسارة فى الدنيا وفى الاخرة

تونى       : تصدق انا اقتنعت بكلامك

ميدو        : وانا كمان اقتنعت بكلامك ومش هنشرب تانى

صلاح     : ايه ده على طول اكده ... كونتوا مساطيل وفوقتوا فى لحظة

عصمت    : دول اكيد معاك يا دكتور

رفيق        : احب اعرفكم ب 541 و 689 .. اعضاء معانا فى الجروب .. هما فعلا كانوا زى شباب كتير ابليس اوهمهم بان اللى هما فيه ده هو القيمة بدات من سيجارة لحد كل حاجة .. ولما اتقابلت معاهم عرفتهم ان قيمتهم فى المسيح وانهم ولاد الملك اللى مينفعش يكون ده حالهم .. ولما لاقوا قيمتهم فى المسيح .. مبقوش محتاجين لاى حاجة تانى

رفيق       : كلكم عايزين قيمة لحياتكم .. القيمة الحقيقة اللى لازم تكون اساس لاى قيمة فى حياتنا هى ... قيمتنا فى المسيح يعنى نجاحنا فى الحياة وتربيتنا لاولادنا وطموحتنا وكل حاجة بنعملها فى حياتنا وبنجاهد علشان نوصلها يبقى اساسها قيمتا فى المسيح ... علشان ما نبقاش عايشين فى الحياة واحنا اصلا  Out Off

 لتنزيل المسرحية للطباعة بصيغة ال word

 أضغط هنا